Toen ik onlangs op weg was naar een afspraak, luisterde ik via de autoradio naar Evers Staat Op… Ik geniet altijd van de hilarische gesprekken tijdens dit ochtendprogramma. Ook die ochtend vlogen de gevatte opmerkingen weer door de ether. Zoals gewoonlijk schoof Henk Blok aan met het laatste nieuws. Hij vertelde dat er in de regio Den Bosch, Eindhoven en in de stad Utrecht een pilot was gestart: de zogenaamde burenrechter. Deze rechter is in het leven geroepen om ruzies tussen buren op te lossen zoals de Rijdende Rechter dat doet. Ik was een en al oor en zette het volume van de autoradio harder.
Edwin Evers belde meester Frank Visser, de Rijdende Rechter, en vroeg hem naar zijn mening over dit project. Ik waardeer meester Visser vooral om zijn deskundigheid en daarbij zijn gevoel voor humor. Meester Visser vond het nieuwe project een goed initiatief en voelde zich gestreeld dat zijn televisieprogramma als voorbeeld gezien werd. Hij gaf wel enigszins teleurgesteld aan, dat zijn ervaring en deskundigheid bij het opzetten van deze pilot niet gevraagd was. Wat ik miste in zijn verhaal was dat burenruzies tegenwoordig vaak opgelost worden via buurtbemiddeling zonder tussenkomst van een rechter. Zelf ben ik een enthousiast buurtbemiddelaar in Scherpenzeel en Barneveld en omarm deze methode om burenruzies op te lossen van harte.
In de afgelopen weken heb ik me verdiept in het fenomeen burenrechter. De procedure is als volgt: een partij meldt haar burenconflict aan op de website burenrechter.nl en omschrijft in eigen bewoordingen wat het probleem is. Vervolgens wordt de betreffende buur uitgenodigd om in de digitale omgeving mee te praten. De rechtbankmedewerker stimuleert beide partijen om op de website met elkaar in gesprek te gaan en samen te zoeken naar een oplossing.
Op zich klinkt dit positief en in sommige gevallen zal dit ook goed werken. Als buurtbemiddelaar weet ik echter, dat er bij een burenruzie vaak meer aan de hand is dan alleen maar de schutting die 5 centimeter over de erfgrens staat, of de bladeren die in de tuin van de buren vallen. Zo kwam ik onlangs bij een oude man, die klaagde over het blaffen van zijn buurhond. De man was een tijdje geleden ernstig ziek geworden en tijdens het gesprek kwam naar voren, dat hij teleurgesteld was dat zijn buren geen belangstelling toonden. Deze man wist echter niet, dat de buren ontzettend kampten met de drugsproblemen van hun zoon. In het gesprek kwam dit naar voren en zo ontstond er wederzijds begrip.
Wat mij zorgen baart, is dat als burenruzies grotendeels online worden opgelost, hetgeen “onder de ijsberg schuil gaat”, niet boven water komt. Het probleem dat speelt, zal worden opgelost. Waar het eigenlijk om gaat, suddert door. Ik denk dat als buren er via buurtbemiddeling samen niet uitkomen, de doorverwijzing naar een burenrechter een goede optie is. Toch hoop ik altijd dat mensen face to face een kwestie samen uitpraten en na afloop elkaar een hand kunnen geven.
Vanavond ga ik weer op pad voor de buurtbemiddeling. Ik ben erg benieuwd wat me dat zal brengen. De hakbijl en zaag liggen al achter in de auto. Wellicht heb ik ze straks nog nodig, haha.
Henrie Pastoor,
Vallei Mediation.
