Loslaten is niet opgeven of onverschillig zijn.
Loslaten is de waarheid de ruimte geven.
Echtscheiding en emoties horen onlosmakelijk bij elkaar. Bij elke echtscheiding zullen de emoties een prominente rol spelen. Het is belangrijk om daar de juiste aandacht aan te schenken.
Emoties tijdens een echtscheiding betekent ook dat je rekening houdt met elkaar. Het wil niet zeggen dat je elk gedrag moet tolereren “omdat de ander het zo lastig heeft.” Het is de verantwoording van beide partners afzonderlijk om er aan te werken hun emoties een plekje te geven, zodat het gehele echtscheidingsproces uiteindelijk goed zal verlopen en goed afgerond kan worden.
Ieder mens ervaart zijn of haar echtscheiding op zijn eigen wijze. Ieder mens is uniek, dus iedere verwerking is ook uniek. Het niet goed verwerken van een echtscheiding kan grote en nare gevolgen hebben en zal zowel het scheidingsproces maar ook de jaren daarna negatief kunnen bepalen. Ook voor de kinderen is het erg belangrijk dat hun ouders de echtscheiding op een juiste wijze uiteindelijk een plekje kunnen geven.
Bij een echtscheiding hoort ook “loslaten”. Het loslaten van de gezinssamenstelling, soms het (gedeeltelijk) loslaten van de kinderen, het loslaten van de (toekomstige) ex-partner, vaak het loslaten van je ex-schoonfamilie, soms het loslaten van je huis en je woonomgeving…. Loslaten kun je leren door je aandacht te richten op wat je echt wilt en achter je te laten wat je niet meer wilt ervaren.
Loslaten kan heel lastig zijn, kinderen bijvoorbeeld wil je niet loslaten maar door de echtscheiding verandert vaak het contact, omdat de kinderen door een omgangsregeling afwisselend bij vader en moeder zullen zijn. Ook kunnen kinderen zich soms (tijdelijk) afwenden van één van de ouders, waardoor de “afgestoten” ouder gedwongen wordt zijn of haar kind soms voor een tijdje los te moeten laten (zie ons artikel Ouderverstoting).
Loslaten kan soms een grote opluchting zijn, maar loslaten kan ook veel pijn geven. Een paraplugesprek kan erg helpen bij het proces “loslaten” en is bijzonder waardevol voor ouders èn kinderen (zie ons artikel Het paraplugesprek).
Loslaten is kunnen zeggen: “Dank je wel, voor samen dit pad een stuk te hebben bewandeld.”
Loslaten is verder varen op de levenszee, voller en rijker door alles wat je elkaar bracht.
Iedereen moet het stukje loslaten voor zichzelf aanpakken en een plekje geven. Het is niet goed om pijn uit de weg te gaan, vluchtgedrag lost niets op, integendeel! Wellicht kunnen praktische zaken je helpen om door het rouwproces heen te gaan. Zorg voor een woonomgeving waarin je je veilig en ontspannen voelt. Ruim spullen die je negatief bepalen, op. Bewaar spullen waar je mooie herinneringen aan beleeft, geef ze een plekje in je huis. Maak van foto’s die waardevol voor je zijn, een mooie herinneringsalbum die je kunt inkijken als je daar behoefte aan hebt….
Het loslaten van een gezinssituatie is niet gemakkelijk, ook al heb je zelf de keuze gemaakt om te scheiden. En ook al denken mensen in je omgeving dat je soms hierdoor onverschillig bent, je weet zelf dat het anders is.
Loslaten is de waarheid de ruimte geven.
Henrie Pastoor & Carla van den Berg