Terwijl ik een e-mail beantwoord, kijk ik naar buiten of Julia en Ralf, die een kennismakingsgesprek hebben aangevraagd, er al aankomen. Het herfstzonnetje schijnt en veel wandelaars lopen voorbij om bij de Ruwinkelseweg het mooie natuurgebied in te gaan. In de verte wordt een auto geparkeerd; een stel stapt uit en gaat ook wandelen. Plots lopen ze het pad richting onze voordeur op. Dit zijn vast Julia en Ralf!
Na een korte kennismaking begint Ralf stamelend: “We weten het niet meer. Het gaat niet goed tussen ons, maar het lukt niet om te gaan scheiden.” Ik zie dat Julia erg gespannen en emotioneel is. “We durven de stap niet te zetten, zegt ze en probeert haar tranen weg te slikken. Ik vraag hen wat de grote drempel is. “Schaamte”, zeggen beiden, “naar de buitenwereld over het mislukken van ons huwelijk.” Ralf vertelt over hun huwelijk, ook over de mooie jaren die er waren. “Kun je aangeven waar de kentering kwam?”, vraag ik. Ralf zegt: “Het vlammetje is al jaren geleden gedoofd. Maar we leefden door, er ontstonden steeds meer irritaties en ruzies. De kinderen hebben last van deze ongezonde situatie. We zijn ervan overtuigd dat ons huwelijk voorbij is. Ondanks dat kunnen we de knoop niet doorhakken.”
“Hoe zou je je voelen als je een einde maakt aan je huwelijk?”, vraag ik. Julia antwoordt: ”Misschien gaan mensen tegenwoordig wel veel te vlot scheiden en gooien de gezamenlijke toekomstverwachtingen te snel weg. Wij hebben echter het gevoel dat we alles geprobeerd hebben om ons huwelijk te redden. Toch voel ik me een slecht mens, als ik besluit te gaan scheiden. Het spookt door mijn hoofd dat alleen slechte mensen zoiets doen.” Ralf beaamt dit. “Wat zou je doen, zou je voelen, als iemand die voor jullie erg belangrijk is, jullie toestemming zou geven”, vraag ik. “Zou je dan opgelucht zijn? Zouden jullie dan wel in staat zijn om de stap te zetten?” Julia en Ralf geven aan dat dit voor hen heel belangrijk zou zijn.
“Ik heb een voorstel”, zeg ik. “Stel, jullie plannen een moment waarvoor jullie een aantal mensen, waarmee jullie een vertrouwensband hebben, uitnodigt. Denk hierbij aan familie, vrienden en mensen uit jullie kerk. In dit gesprek vertellen jullie wat er speelt, waarmee jullie worstelen en vooral ook wat jullie nodig hebben van hen. Jullie willen gesteund worden in de beslissing om jullie huwelijk te beëindigen. Vraag hun om die steun. Geef aan dat het belangrijk is dat zij om jullie en de kinderen heen blijven staan. Als deze steun er is, kunnen jullie verder. Ralf en Julia omarmen mijn voorstel. Zij vinden dit een goede eerste stap. We praten er nog een tijdje over door.
Na twee weken, als ik weer op Ralf en Julia zit te wachten, stopt er een auto op de parkeerplaats voor ons huis. De schaamte voorbij… Ze vertellen later opgelucht hun verhaal. Het gezamenlijk gesprek is erg goed uitgepakt. “Het was moeilijk”, vertelt Julia, “Sommigen reageerden geschokt. Iedereen wil er voor ons zijn. De band met sommigen is hierdoor zelfs extra versterkt. Ondanks het verdriet, voelt het goed om onszelf te bevrijden uit deze verstikkende relatie.”
Henrie Pastoor,
Vallei Mediation.
(I.v.m. privacy zijn in dit waargebeurde verhaal de persoonsnamen en situaties gefingeerd.)