De kaarsjes in de praktijkruimte steek ik aan en ik zet het raam open. Ik kijk naar buiten en zie hoe twee ijverige koolmezen afwisselend het nestkastje in en uit vliegen, op zoek naar eten voor hun kroost.
Mijn gedachten gaan naar het gesprek dat ik zo zal hebben. Dieke en Bram gaan scheiden en leven al een half jaar apart. Ze hebben samen twee kinderen, Anniek en Jolien, van vier en zes jaar. Ook hen begeleid ik in het scheidingsproces. Het is nu de zesde keer dat Bram en Dieke met mij een mediationgesprek hebben. Alle zakelijke punten hebben we afgerond en ook de omgangsregeling staat nagenoeg compleet op papier. Er is echter één punt dat continu discussie geeft: de alimentatie! Anniek en Jolien wonen bij hun moeder en hebben met hun vader een vrij ruime omgangsregeling. Zij gaan elke woensdag en een lang weekend in de veertien dagen naar hem toe. In het begin was dit wennen, zowel voor de kinderen als voor de ouders, maar nu is iedereen aan deze regeling gewend.
Ik schrik op uit mijn overpeinzing als ik de poort hoor opengaan. Dieke komt binnen. Ik maak voor haar een kop thee en we praten over de meivakantie die toch weer zo snel voorbij is gevlogen. Al snel volgt Bram. Terwijl ik koffie maak, praten beide ouders over iets wat Anniek deze week heeft meegemaakt. Het begin van het gesprek verloopt rustig. Beide ouders willen alles goed voor hun kinderen regelen. Als ik het laatste bespreekpunt, alimentatie, aankaart, merk ik onmiddellijk verstarring. Het blijft een gevoelig onderwerp. Bram ageert direct: “Als ik een flink bedrag aan Dieke moet betalen, dan houd ik te weinig over om van te kunnen leven.” Dieke reageert fel: “Ik betaal alle kosten van Anniek en Jolien en ik kan niet meer uren werken, omdat ze zoveel bij mij zijn.” De impasse…
Ik loop naar de flap-over en trek een dikke verticale lijn. Links schrijf ik Bram en rechts Dieke. We noteren eerst de inkomsten en vaste lasten van Bram. Alles nemen we zeer nauwkeurig door. We bereken zijn belastingvoordeel dat hij zal ontvangen als hij alimentatie betaalt. Ook bekijken we voor welke toeslagen hij in aanmerking komt. Ditzelfde doen we voor Dieke. Zij ontvangt naast de zorgtoeslag, het kindgebondenbudget en de alleenstaande ouderkorting ook ieder kwartaal de kinderbijslag. Als de rekensom uiteindelijk af is, blijkt dat het netto bestedingsbedrag van beide ouders hoger is dan dat zij allebei hadden verwacht.
Bram en Dieke hebben even tijd nodig om dit te laten bezinken. Ik merk bij hen een opluchting. Wellicht dat deze uitgebreide berekening een opening biedt om binnenkort tot de vaststelling van een alimentatiebedrag te komen waar beide ouders zich prima in kunnen vinden. Zij realiseren zich dat een goede oplossing ook in het belang van hun kinderen is.
Ik ruim de spullen op en kijk naar buiten. De zorgzame koolmezen vliegen nog steeds in en uit. Ik moet ineens denken aan de Fabeltjeskrant: “Want dieren zijn precies als mensen; met dezelfde mensenwensen; en dezelfde mensenstreken; dat komt allemaal in de krant!”
Henrie Pastoor,
Vallei Mediation.
(I.v.m. privacy zijn in dit waargebeurde verhaal persoons-/plaatsnamen en situaties gefingeerd.)
